Gwiezdne Wojny: Przebudzenie Mocy (2015 r.) - recenzja filmu

Star Wars: The Force Awakens / Gwiezdne Wojny: Przebudzenie Mocy

USA – 2015 r.

Reżyseria: J.J. Abrams

Nie jestem wielkim fanem „Gwiezdnych Wojen”. Właściwie to wolę „Star Treka”. Natomiast nie da się nie lubić tej kosmicznej sagi, bo to po prostu świetne kino przygodowe (IV-VI), a części I-III mimo sporej dawki wad (aktorstwo, CGI, kiepski melodramat) są w miarę przyjemnym kinem familijnym (I) i dobrymi politycznymi metaforami (II i III). Po seansie „siódemki” śmiało mogę stwierdzić, że Moc w J.J Abramsie była silna, dzięki czemu „Gwiezdne Wojny” wróciły na jasną stronę mocy.

Epizod VII to powrót do korzeni gwiezdnej sagi, czyli do kina przygodowego z dużą dawką humoru. Powrót o tyle dokładny, iż fabuła „Przebudzenia Mocy” wydaje się być remakiem „Nowej nadziei”. Akcja prowadzona w ekspresowym tempie nie pozwoli się nikomu nudzić przez dwie godziny seansu, lecz w rezultacie tracą na tym bohaterowie poboczni, których poznajemy w niedostatecznym stopniu. Przydałoby się wydłużenie metrażu, które uspokoiłoby narrację i dałoby szansę na pogłębienie bohaterów oraz świata. Jest to o tyle ważne, że wrzucono nas, tak samo jak bohaterów filmu, na głęboką wodę i zupełnie nieznany porządek, który zostaje szczątkowo nakreślony wyłącznie w napisach początkowych.

Najważniejsze jednak, że serce filmu, czyli nowi i starzy bohaterowi komponują się w filmie idealnie, niczym taoistyczne Yin i Yang. Zarówno młode pokolenie aktorów, jak i starsze (oryginalne) pokazują, że czują konwencję „Gwiezdnych Wojen” Na duży plus zasługuje postać Rey (Daisy Ridley), która szykuje się na silny kobiecy charakter, a jej tajemnicza geneza pozostanie w sferze spekulacji wszystkich fanów aż do grudnia 2017 roku. Natomiast tym, który skradnie wszystkim serca jest nowy robot BB8, który urokiem dorównuje R2-D2 oraz przebija tegorocznego Chappiego.

Zaskakiwać za to może czarny charakter, Kylo Ren, który wbrew oczekiwaniom widzów nie jest mocarzem na miarę Dartha Vadera, a tylko rozemocjonowanym młodzikiem, który najbardziej przypomina późnego Anakina Skywalkera. Trzeba przyznać, że fachowcy od wizerunku spisali się znakomicie, bo jest to postać bardzo stylowa i posiadająca oryginalne wyposażenie. Ta magia trwa jednak tylko do momentu zdjęcia maski, gdyż wygładzona twarz Adama Drivera i wymodelowana fryzura nastawiona była raczej na popularyzacje jego plakatów w Bravo, a nie zachowanie atmosfery grozy.

Efekty specjalne, bitwy statków kosmicznych, walki na miecze świetlne nie zaskakują, gdyż wszyscy spodziewaliśmy się, że będą najzwyczajniej w świecie świetne. W idealnych proporcjach zastosowano efekty praktyczne i cyfrowe, dzięki czemu wszystko wydaje się realistyczne i namacalne. Z tego powodu też największy dysonans w odbiorze estetyki filmu powodują dwie postaci wykreowane techniką motion-capture.

Przekazanie pałeczki (właściwie miecza świetlnego) następnemu pokoleniu odbyło się z należytą godnością. Starsi widzowie ponownie poczują starą magię, a u młodszych zauważą ekscytację porównywalną ze swoimi wrażeniami sprzed lat. Misja "Epizod VII" została wypełniona w stu procentach.

Ocena (1-5): 4

FILMWEB

IMDB