Interstellar (2014 r.) - "miłością zwyciężaj" - recenzja

Interstellar

USA, 2014

Reżyseria: Christopher Nolan

Interstellar. Nie jest tak zły, jak to opisują niektóre recenzje dziennikarzy. Nie jest również tak dobry, jak to pokazuje ocena widzów na IMDB. Na pewno jest to ambitna porażka pana Nolana i jeden z jego słabszych filmów. Jednak ten słabszy film i tak trzyma niezły poziom. Od strony wizualnej – świadectwo z wyróżnieniem, od strony fabularnej – przeciętność hollywoodzka.

Efekty specjalne, wizja kosmosu robią odpowiednie wrażenie. Ale to jest wymogiem podstawowym w produkcjach o takim budżecie. Strona wizualna powinna być dodatkiem, bazą, fundamentem, a nie główną siłą filmu. Niestety puenta, którą nam serwują twórcy nie jest specjalnie odkrywcza. Przez 3 godziny wbija nam się do głowy, że bez miłości, kierowania się „sercem”, rozum nie wzniesie się na wyżyny możliwości. Irracjonalne jest silniejsze niż racjonalne. I na tym kończy się analiza natury ludzkiej u Nolana. Cóż więcej treści było w króciutkiej „Grawitacji”.

Większość filmu to czysta rozrywka, „dowcipne” roboty, podróż w kosmosie, przygody na planetach. Niby te 3 godziny mijają bez potrzeby ziewania i wiercenia się w kinowym fotelu, lecz nie mogłem się pozbyć myśli, że fabuła rozciąga się jak galaktyka i nigdy się nie skończy. A ostatni akt? Nie będę zdradzał, lecz jest to mocno kontrowersyjne rozwiązanie, bo idące na skróty.

Do muzyki Zimmera (coś nowego w końcu) i aktorstwa nie mam specjalnych zastrzeżeń. Jest to hollywoodzka czołówka i wątpię, aby inna obsada mogła pokazać nam coś odmiennego. Postaci nie są specjalnie złożone, ich dylematy nie specjalnie pogłębiane... więc nagród nie przewiduję.

Niestety „Interstellar” nie wnosi Nolana między gwiazdy. Jest to po prostu dramat familijny i dobre kino rozrywkowe wobec, którego wszyscy mieli wielkie oczekiwania i liczyli na dzieło filozoficzne, albo co najmniej o naturze człowieka. Ot, kolejna przygoda w kosmosie i ratowanie ludzkości.

OCENA (1-5): 3,5

FILMWEB

IMDB